Láchen

Na 1,5 jaar bij mijn opdrachtgever toch maar eens een vaste toegangspas aangevraagd. Dat klimt toch wat lekkerder zo’n kantoor binnen namelijk. ‘Ok Ellen, láchen. La-chen! Mondhoeken omhoog! Anders moet je net als met je paspoort voor ik weet niet hoelang naar zo’n deprimerende grafkop kijken. Lachen dus!!’ Nou, dat wordt dan dus dit. Ik geef het op.